დღე 3

სამყაროში სამართალი რომ არსებობდეს გაღვიძებისთანავე უნდა მეთქვა TGIF ანუ "Thank Goodness It's Friday" ან სულაც ჩემი უკიდეგანო განათლება გამომევლინა და ლათინურად შემეყვირა "Gratias Deo quoniam suus dies Veneris"- თუმცა სამართალი, ქადა და ნაზუქი სადაა? ხოდა არ ვთქვი ისე ავდექი - სტანდარტული რიტუალების შემდგომ რომელსაც დილის ტუალეტი ეწოდება მუცელიც ამოვიყორე და გავუდექი გზას სასამხურისაკენ. პირველი რასაც ვაკეთებ აგერ უკვე მესამე დღეა - წინა დღის აღწერას შევუდექი, და მივხვდი რომ მეორე დღეა ისე ვარ თითქოს მეორიათასე დღე იყოს.
ყოველ დღე ყველაფერს ვაკვირდები უფრო ყურადღებიანი ვარ და უფრო დეტალებზე ორინეტირებული მინდა რამე ისეთი მოგიყვე რაც შენ დაგაინტერესებს და გესიამოვნება თუმცა აქ ყველაფერი ისევ ისეა როგორც დატოვე მხოლოდ შენი ფერადი ფონი აკლია საშინლად. უი ხო დილით სახლიდან რომ გამოვედი ლიფტში გურო შემხვდა - ხოდა უბანში ერთად გამოვედით სადარბაზოდან მას მოკლესახელოებიანი პერანგი ეცვა მე მაისურზე გადაცმული ჩემი ”ძერსკი” ქურთუკი - ორივემ ერთად ვთქვით აჰა ამინდი გამოვიცანიო - ხოდა ამ წამამდე ვფიქრობ ნეტა რომელი ვიყავით მართალი : ).
სამუშაო დღე ძალიან დაბალ ტონალობაში გადიოდა, დროდადრო გოგოების გამამხნევებლ პოსტებს ვიღებდი და ვიღიმოდი : ) თუმცა გამამხნევებლი არმიის ლიდერი სუანთ მშვენება და ღირსეული წარმომადგენელი თაკო ჭეხანი რაღაც ტრეინინგზე იყო (ალბათ გამამხნევებელი კვალიფიკაციის ამაღლების მიზნით) ხოდა გამხნევებაც არ იყო ინტენსიური. თუმცა იყო თამრო რომელიც დილიდან სიყვარულს მეფიცებოდა და თან ოჯახში ფუსფუსებდა, იყო ლელუ - რომელიც არ იყო სახლში და ერთი სული ჰქონდა მისულიყო, მარიტაც იყო რომელიც მარტად მოვნათლე და ბუშტებს ბერდა და შუშხუნებს უშვებდა და თათა რომელიც რას შვრებოდა ვერ ვიტყვი იმიტომ რომ უხერხულია : ) თვითონაც დიდი ხვეწნის მერე მითხრა რას შვრებოდა თუ უშვრებოდნენ სამსახურში. : ).
სამუშაო დღე თავისი ლოგიკური დასასრულისაკენ მიდიოდა როდესაც დიმამ მომწერა რომ ბარბიკამ (ბარბაროსამ, ბარბიმ) დაბ დღეზე დაგვპატიჟა - ნუ კარგი პერსპექტივა მშიერზე სასმახურიდან დაბ დღის სუფრაზე მოხვედრა. ხოდა რვის ნახევრამდე სასამხურში ვიჯექი, რვის ნახევარზე ჩავედი დაბლა დიმას დასახვედრად და 40 წუთი მომიწია ლოდინი : ) ნუ როგორც იქნა მოვიდა დიმა და გავემართეთ დაბ დღეზე - შენ წარმოიდგინე და ბარბიკა დღეობის აღსანიშნავ ზეიმს მართავდა გლდანში - რესტორან ”თიშებთან” არსებულ Night BAR-ში , ნუ ეს უკვე რაღაც მისტიურს და ძალიან სასაცილოს მოასწავებდა - თუმცა დიდი არაფერი სახინკლის ქვეშ სახელდახელოდ მოწყობილი და არც თუ ისე უგემოვნოდ მოწყობილი პატარა ოთახი ბარით და ლამაზი ჭერით - ბევრი სახე და ბევრი არაყი მე და დიმა აქტიურ სმას შევუდექით პირველი 15-20 ჭიქა მივაყარეთ და შემდგომ დავიწყეთ საუბარი. 2-3 საათში ავდექით და სახლსიაკენ გავემართეთ.
სახლში სურპიზი მელოდა დიდი წვალება დამჭირდა იმის დასამტკიცებლად რომ ნასვამი ვიყავი - :))) არ მიჯერებედნენ - ჰმ არაყიც აღარ მათრობს (გამიწყალდა (c) მარიტა).
ჩვენი შვილი კარგადაა, იგი უკვე თვის სრულდება ხო ხო ჩვენი შვილი რომელსაც ჩემი სიყვარული ჰქვია, დილით ჩემთან ერთად იღვიძებს, მტირალა არაა, ძალიან უყვარს ფერადი სამყაროს ციმციმით კვება დღეს მინიმუმ 5 ჯერ ღებულობს ფუმფულა ციმციმებს. დღის განმავლობაშიც არ მშორდება გვერდიდან, ძალიან უყვარს შენი სურათების თვალიერება, უკვე წერაც ისწავლა. : )
მოკლედ ასეთი იყო 2011 წლის 23 სექტემბერი და უშენობის მესამე დღე.

აქვე ისევ ლექსს შემოგთავაზებ, ჩემი უსაყვრალესი გაგა ნახუცრიშვილის შემოქმედებიდან:


"სამყარო... მერე სამყარო ისევ,
ჰორიზონტია ჰორიზონტს იქით,
შენ ახლა ეძებ ერთადერთ მიზეზს
დარჩენის? არა, წასვლის, პირიქით.

არ არის არსად კიდე, არც ზღვარი
და დედამიწა თურმე მრგვალია,
ყველგან ზღვაა და ტალღები მთვრალი
და ყველგან მხოლოდ ზურგის ქარია.

სიშორეს ასე რატომ უფრთხიან,
თუ ეშინიათ სხვა სინამდვილის...
სიშორემდე ხომ ერთი წუთია,
სიახლოვემდე — დიდი მანძილი."

დღევანდელ მუსიკალურ გაფორმებას ჯგუფ "Extreme"-ს დავუთმობ, ვინაიდან და რადგანაც ეს ყველაფერი რასაც ვაკეთებ ხომ სიტყვებზე მეტია- ეს შენამდე სავალი გზაა.