უკვე 2 საათია კალკუტის აეროპორტში რეგისტრაციას ველოდებით, 3 საათიანი ფრენის მერე აეროპორტის მოპსაცდელში ჩემოდნებზე ჯდომა არც თუ ისე სახარბიელოა. შიმშილიც თავს გვახსენებს უკვე, რა ვჭამოთ - უი ნახე ნაციონალური რესტაროანია.
მენიუში ყველა კერძი ორ სიტყვიანია და რაგუა ყველგან მეორე სიტყვა. მე ბოსტნეულის რაგუ ავარჩიე შენ რაგუს ასორტი - (აი ნეტა რაგუს ასორტი რა არის? ) . ის ის იყო სამზარეულოდან ჩვენი შეკვეთა გამოიტანეს და ჩვენი გვარები გამოხდა აეროპორტის საინფორმაციომ კიდევ რამოდენიმე წინადადება თქვა თუმცა ინდურ დიალექტზე ვერაფერი გავიგეთ და ინტუიციას მივენდეთ საერგისტრაციო ფანჯარასთან მივედით. იქ კი უარი გვითხრეს ზედმეტად კარგები ხართო და ტრანზიტულ რეისზე გაგვაფორმეს ტოკიოს მიმართულებით.
ფრენამდე კიდევ საათნახევარია, ფრენასაც 2 საათი უნდა წამო ვჭამოთ ჩვენი შეკვეთა ხომ მოიტანეს - უი თეფშები ცარიელია ეტყობა, არც არაფერი ეტყობა შეგვიჭამა ვინცხამ. კიდევ კარგი გუშინწინდელი მიწის თხილი დამრჩა ჯიბეში სულ 5 ცალია აი 3 შენ 2 მე. რატომ? იმიტომ რომ არ მინდა მე ვადაგასული და ჯიბეში ჩანესტინაებული არაქისის ჭამა - მაგრამ არც შიმშილით სიკვდილი მინდა ამ აეროპორტში.
თვითმფრინავი ნარეტას საერთაშორისო აეროპორტში დაეშვა. ტოკიოში ღამის 3 საათია, თუმცა ყველაფერი ციმციმებს, არის რაღაც ზებუნებრივი ციმციმში ტოკიოსაში, გახსოვს ბაკოსთან ფანჯრიდან რომ ელჯის რეკლამა მძაბავდა, ეტყობა ტოკიოზე მიმანიშნებდა.
რა სასცილოა გაღიმებული იაპონელი , და ბევრი გაღიმებული იაპონელი კი პიკია, მე ამდენი ხნის ფრენა და დაღლილბა კომფორტად მექცა, შენც გამხიარულდი. არავის ეტყობდა რამოდენიმე ტ[ის წინ რომ კატასროფამ ნახევარი იაპონია დაარადიაცია და ნახევარი დაახრჩო.
კამაძურას ქუჩაზე ულტრათანედროვე ვიზუალის მქონე სასტუმროსთან შევჩერდით. მე-11 სართულზე მოგვცეს ნომერი. ყველაფერი მომწონს მიხარია რომ როგორც იქნა დავისვენებთ. ჰმმ აჰა ახალი სურპრიზი ორ ლოგინი დგას და არა ორადგილიანი ლოგინი, ვერ ვიტან შენთან ერთად წოლისას შუაში რომ გამყოფია თუნდაც ლოგინისებრი.
მოვიფიქრე მოდი იატაკზე ჩამოვყაროთ მატრასები.
. . . . . .
გამეღვიძა მაგრამ ჯერ თვალები ისევ დახუჭული მაქვს, სიმაოვნებით ვიხსენებ წუხანდელ მომენტებს. მოდი ავდები და ყავას მოგიდუღებ, და საუზმეს ნომერში შევუკვეთავ.
უიიიიიიი, ეს ყველაფერი სიზამრი იყო და შენ ისევ ბუდაპეშტში ხარ -
აი რა იცის მონატრებამ - გაღვიძებაც კი აღარ მინდა ხოლმე.
ძალიან ძალიან მენატრები.
P.S. ”მოხარშული კვერცხებიდან წიწილები არ იჩეკებიან.”